de Adriana hoeve - oktober 2017
zondag, 29 oktober 2017 15:23

Bijna 1 jaar open

Vaak denk ik aan de tijd waar ik vorig jaar in zat. Ik weet bijna precies hoe het allemaal is gegaan.. De afronding van de verbouwing door Bouwbedrijf Meppelink. De aankopen van het meubilair voor de Adriana Hoeve. De fotoreportage met Dianne Dijenborgh voor mijn Flyer maar ook voor de website waar ik ook regelmatig complimenten over krijg. Nu een jaar later komen er dagelijks bezoekers waar we mooie dagen mee hebben. Ik kan genieten als de dag zich zelf draagt als de bezoekers de gezelligheid van elkaar ervaren. . De overheid wil graag dat de mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. De bezoekers en familie die bij mij komen willen dat ook heel graag. Maar eerlijk is eerlijk het is behoorlijk zwaar. Allen vertellen ze dat ze het zo graag willen maar ja als je een paar nachten slecht hebt geslapen dan merk je wel dat je niet meer 1 van de jongsten bent. De gevolgen van de moeheid zijn ook dat je niet meer zo geduldig bent. Hierdoor reageer je op je partner zoals je niet reageren wilt. De gevolgen zijn dan vaak dat je partner met Dementie nog onrustiger wordt. De eerste reden waarom iemand met Dementie onrustig is is vaak onbekend. De onrust is vaak zwaarder dan de vergeetachtigheid. Door de onrust kom je in een situatie waardoor je de macht over de situatie verliest. Het klinkt raar ´de Macht over de situatie´ maar dat is het wel, want je voelt je letterlijk machteloos als je je boze partner ziet. En het lukt je niet om dit weer in goede banen te leiden. De gevolgen zijn groot. Er volgt een discussie waarin je je partner niet herkend. Je partner met dementie vertrouwd je op dat moment helemaal niet is zelfs achterdochtig. Ik heb hierover regelmatig een gesprek met de mantelzorger, soms een gesprek met wanhoop. In mijn ogen is het grootste belang dat de mantelzorger goed voor zichzelf zorgt, dat zijn of haar energieniveau hoog is. Hier zou door ons allen in de zorg wel wat meer aandacht voor mogen zijn evenals wij allen in de maatschappij. We hebben er met zijn allen aan moeten wennen maar toch ervaar ik echt dat we meer OMZIEN naar elkaar. Ik wil al mijn bezoekers en familie bedanken voor hun vertrouwen in mijn zorg. Dankbaar dat het eerste jaar zo voorspoedig is verlopen. Dat ik zelfs op persoonlijke titel al mensen heb mogen ontvangen om te komen logeren omdat de nood soms heel hoog is, en dat de aanvraag voor de logeervergunning in behandeling is bij de gemeente. Ook deze week verwelkomen wij weer 2 dames die bij ons voor het eerst de dag komen beleven zoals het leven bedoelt is te leven. Sinds een paar weken komt op donderdag Dilia Bennink stage lopen. Zij volgt de opleiding Pedagogisch Werk en Maatschappelijke Zorg. We hopen dat je een mooie tijd bij ons hebt Dilia.! Ik ga verder met mijn beleving van vorig jaar want ook dit jaar doe ik mee met de open bedrijvendag Drenthe op 4 november. Kom gerust langs als je belangstelling hebt. 

Gepubliceerd in Blog